Geneza i doktrynalny charakter kataryzmu francuskiego XII-XIV w.

Książka porusza fundamentalne kwestie genezy oraz charakteru i ewolucji doktryny francuskiego kataryzmu w kontekście coraz bardziej popularnej interpretacji dekonstrukcjonistycznej, negującej zarówno wschodnie korzenie kataryzmu i jego związki z wcześniejszymi wschodnimi herezjami – bogomilizmem i paulicjanizmem, jak i dualistyczny charakter jego doktryny, co w skrajnej postaci prowadzi do konkluzji, że coś takiego jak zorganizowana herezja katarska nigdy nie istniało. W związku z tą rewolucyjną zmianą w postrzeganiu herezji katarskiej niniejsza książka podejmuje dyskusję z podstawowymi założeniami nowej interpretacji, konfrontując je z szerokim materiałem źródłowym, dotyczącym zarówno francuskiego, jak i włoskiego czy niemieckiego kataryzmu, a także wschodnich herezji dualistycznych – bogomilizmu i paulicjanizmu. Pierwsza część analizuje kwestię genezy i wczesnej historii kataryzmu francuskiego, ukazując, że w świetle dostępnych materiałów źródłowych wciąż nie ma najmniejszych podstaw, aby wątpić w jego wschodnią genezę i przede wszystkim w kluczowy wpływ bogomilizmu na jego powstanie. Część druga – na podstawie analizy źródeł o proweniencji zarówno katolickiej, jak i katarskiej – przekonuje, że dualizm, zakorzeniony głęboko we wcześniejszych koncepcjach bogomilskich, odgrywał główną rolę w doktrynach katarskich doskonałych.