Przez pryzmat archiwaliów, materiałów prasowych oraz wspomnień autorka pokazuje, jak kształtowały się losy wyniszczonej i zdziesiątkowanej przez wojnę żydowskiej inteligencji twórczej skupionej przy Centralnym Komitecie Żydów w Polsce w latach 1944–1950. Decydujący wpływ na wybory i postawy tych ludzi miały trzy różne doświadczenia: Zagłada, antysemityzm i komunizm. Mimo ogromnych przeszkód udało się im reaktywować swoje najważniejsze organizacje: Związek Literatów i Dziennikarzy Żydowskich, Związek Artystów Scen Żydowskich oraz Żydowskie Towarzystwo Krzewienia Sztuk Pięknych. Wkrótce jednak na skutek rosnącej dyktatury komunistów i programowej stalinizacji całego kraju ich funkcjonowanie zostało całkowicie uzależnione od ówczesnego układu politycznego.