Zasada równego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej

Funkcjonowanie systemu opieki zdrowotnej jest przedmiotem nieustannych dyskusji i głównie krytycznych uwag - dotyczą one jednak przede wszystkim kwestii organizacyjnych i finansowych. Tymczasem - mając na uwadze burzliwą historię regulacji prawnej "ubezpieczenia zdrowotnego" - warto zwrócić uwagę na zagadnienie ram prawnych, dotyczących jego struktury, ewentualnej reformy i oceny funkcjonowania, nałożonych na prawodawcę przepisami Konstytucji RP.
Przedmiotem niniejszego opracowania jest:
skonkretyzowanie treści statuowanego w art. 68 ust. 2 Konstytucji RP nakazu stworzenia systemu opieki zdrowotnej, który ma nie tylko służyć praktycznej realizacji prawa do życia i związanego z nim prawa do ochrony zdrowia, ale także zapewniać obywatelom, niezależnie od ich sytuacji materialnej, równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych;
ustalenie - w drodze egzegezy ustawodawstwa zwykłego z zakresu prawa socjalnego - na ile ustawodawca zrealizował nałożone na niego zadanie (tzn. na ile i w jaki sposób zasada równego dostępu jest urzeczywistniana w przepisach tworzących system opieki zdrowotnej) przez uregulowanie praw i obowiązków poszczególnych podmiotów, ich wzajemnych relacji oraz sposobu finansowania systemu, a także czy przyjęte rozwiązania nie naruszają zasady równego dostępu, co mogłoby prowadzić do wniosku o ich niekonstytucyjności.