Przedstawiana tu książka postawiła sobie za cel sformułowanie odpowiedzi na pytanie: w jakim stopniu czas od 1992 roku do dziś można uznać za wykorzystany prawidłowo przez oba narody dla stworzenia warunków podmiotowego współistnienia. Nie roszcząc sobie prawa do całościowej syntezy wzajemnych stosunków, Autorzy postanowili przyjrzeć się kilku kwestiom, które uznali za najważniejsze dla zrozumienia, jak bardzo skomplikowane są relacje polsko–rosyjskie.[...]Całość prezentowanych tu rozważań prowadzona jest na pograniczu kilku nauk. Stosunki dwustronne oznaczają przecież badanie zjawisk społecznych, politycznych, kulturowych, czy ekonomicznych. Stąd obok politologii i historii korzystano z aparatu pojęciowego socjologii, nauki o cywilizacji, czy wiedzy o bezpieczeństwie. W pracy stosowano podstawowe metody badawcze politologii i historii, także metody pomocnicze. Trzech autorów podjęło się badania różnych aspektów relacji polsko–rosyjskich. Indywidualny rys, który pozostawił każdy z nich w danym elemencie wspólnego dzieła, potwierdza, że dobrze rozumiany pluralizm stanowi wartość w badaniach humanistycznych i społecznych.

Ze Wstępu