Autor dowodzi, że Wielkie Rozdroże stanowi wyraźnie wyodrębniającą się całość kulturowo-historyczną, w której ocalały liczne, choć skrzętnie ukryte przez przyrodę i późniejszą działalność człowieka pamiątki po czasach, gdy obok siebie żyli Polacy, Rusini, Żydzi, Litwini, Tatarzy i Karaimi, Jaćwingowie i Prusowie, Białorusini i Ukraińcy, Łemkowie i Bojkowie.
By zrekonstruować burzliwe dzieje kultury tego „różnorodnego archipelagu”, odwołuje się do wiedzy o losach regionu, a tam, gdzie świadectwa naukowe nie wystarczają, uruchamia własną wyobraźnię, wspartą o doświadczenie wytrwałego i dociekliwego archeologa krajobrazu.
Zagląda pod podszewkę współczesnej Wielkiej Krainy Pogranicza, zachęcając przy tym czytelnika do wspólnego poszukiwania śladów oraz prawdy o pochodzeniu i życiu naszych przodków.