Wielka wojna profesorów Nauki o człowieku (1912 - 1923)

Autor w monografii przedstawia problem politycznego zaangażowania intelektualistów i moralnych pułapek, jakie się z tym wiążą. W realiach I wojny światowej bada postawy uczonych, którzy – zaangażowani w propagandowe kampanie na rzecz swoich narodów i państw – nie chcieli na ogół stać się zwykłymi propagandystami, cenili bowiem swój zawodowy prestiż. Mimo to angażowali się w „wojnę ducha”, z wszelkimi konsekwencjami swych poczynań. Autor stara się ich nie oceniać, lecz zrozumieć.