Monografia Szajna: Teatr/Te-art. W poszukiwaniu formuły teatru plastycznego powraca do nieco - choć zgoła niesłusznie - zapomnianej spuścizny Józefa Szajny, jednego z najbardziej oryginalnych twórców polskiego teatru drugiej połowy XX wieku. Nawet jeśli od kilku lat odbywa się jesienią w Rzeszowie festiwal jemu poświęcony, nie zaowocował on dotąd pogłębionymi analizami proponowanej przez Szajnę koncepcji teatru plastycznego, podejmowanymi w nowych perspektywach badawczych. Tymczasem właśnie refleksja nad kulturą po kolejnych zwrotach oferuje znakomity punkt wyjścia do tego, żeby do inscenizacji tego twórcy powrócić, gdyż nie tylko w swoisty dla siebie sposób potrafił on łączyć malarstwo ze scenografią i reżyserią, lecz także wywodzić widowisko teatralne z własnego i trudnego dla wielu widzów do pojęcia doświadczenia, włączając w jego krąg odbiorców i umożliwiając im zarazem ich własne doświadczenia kognitywno-afektywne.