Wyjątkową pozycję w twórczości dziecięcej Lutosławskiego zajmuje cykl miniatur na sopran i mezzosopran, flet, obój, dwa klarnety i fagot zatytułowany ''Słomkowy łańcuszek i inne dziecinne utwory'', a napisany w latach 1950-51 do wierszy Janiny Porazińskiej, Teofila Lenartowicza, Lucyny Krzemienieckiej i do słów ludowych. Jest to wyraźna stylizacja muzyki ludowej o charakterystycznej kolorystyce dźwiękowej wynikającej z ograniczenia obsady instrumentalnej wyłącznie do dętych drewnianych. W niektórych piosenkach akompaniament instrumentalny został zredukowany do minimum, jak to ma miejsce w piosence ''Na polu grusza'', gdzie melodii towarzyszy jedynie pojedynczy głos klarnetu. Niejednokrotnie pojawiają się w nich elementy ilustracyjne, a pomimo wyjątkowej prostoty nie są też pozbawione ukrytej polimetrii, o czym świadczy ''Rosła kalina'' i ''Chciało się Zosi jagódek''. Zaś ostatnią, tytułową piosenkę - ''Słomkowy łańcuszek'' - wypełnia sześć wariacji z zakończeniem, choć wariacyjność ta polega jedynie na wprowadzaniu kontrastów agogicznych i fakturalnych, bowiem sam temat nie ulega prawie żadnym przekształceniom.