Krótka historia pocztówki „Salonu Malarzy Polskich” w Krakowie

Największy rozkwit pocztówki nastąpił od lat 90-tych XIX wieku. Na przełomie wieków karta pocztowa stała się środkiem komunikacji międzyludzkiej. Swoje pocztówki miały miasta, a nawet małe wioski. Karta pocztowa została podzielona na rewers i awers: Rewers – strona adresowa, Awers – przeznaczony wyłącznie na korespondencję.

Gdy karty pocztowe zaczęto przyozdabiać ilustracjami, zajmowały one mały fragment awersu, a z czasem ilustracje zajęłaby cały awers. Przepisy pocztowe nie zabraniały zapisywania ilustracji. Nie wolno było natomiast umieszczać korespondencji na stronie adresowej (rewersie) karty pocztowej, o czym informowały drukowane napisy: tylko na adres (Nur fur die Adresse).

Rok 1905 to wprowadzenie przez Światowy Związek Pocztowy znormalizowanego wyglądu kart pocztowych. Ustalono wówczas pionowy podział rewersu na dwie strefy: strona prawa rewersu tylko na adres, lewa – na korespondencję. Awers karty pocztowej zajęła ilustracja. (…)

Salon Malarzy Polskich przy ulicy Floriańskiej w Krakowie był już na przełomie XIX i XX wieku bardzo znanym i renomowanym wydawnictwem – w tamtym czasie jednym z największych. Firmę w 1885 roku założył Henryk Frist, który zajmował się działalnością wydawniczą, a ponadto handlem i wyceną dzieł sztuki. Po śmierci Henryka Frista w 1920 r. właścicielami firmy „Salon Malarzy Polskich” zostali jego spadkobiercy: Juliusz i Józef Frist.

Salon wydawał karty pocztowe z reprodukcjami malarstwa polskiego oraz pocztówki o charakterze patriotycznym. Oprócz tego Salon wydawał pocztówki z widokami miast, górskimi pejzażami oraz pocztówki okolicznościowe.

fragmenty Wstępu