Adam Doboszyński należał niewątpliwie do tych polityków i publicystów minionego stulecia, którzy dzielili i dzielą nadal opinię publiczną. Uchodził za zdolnego pisarza politycznego. Sławę przyniosła mu „Gospodarka narodowa”, obszerny traktat o ekonomice katolickiej – tyleż ciekawy, oryginalny i inspirujący katolików lat trzydziestych XX wieku, co anachroniczny, nieprzystający do nowych wyzwań społecznych. Wtedy i dzisiaj. Wielu usłyszało o inżynierze Doboszyńskim, jednak dopiero po słynnej wyprawie myślenickiej, o której pisały niemal wszystkie codzienne pisma II Rzeczypospolitej, i po raz drugi – podczas procesu stalinowskiego w 1949 r. I już chociażby te refleksy świadczą, że Doboszyński był postacią tragiczną, targaną wewnętrznymi sprzecznościami, postacią, którą niezwykle trudno zrozumieć i jeszcze trudniej jednoznacznie oceniać.

Fragment wstępu