Pierwsza polska monografia Elegii duinejskich Rainera Marii Rilkego – najdojrzalszego dzieła austriackiego poety, pisanego w zmaganiu ze śmiertelną chorobą. Cykl duinejski to nowy wymiar gatunku elegii, a także odważna diagnoza nowoczesności. Z nowoczesnością właśnie i ze śmiercią – nim padnie pokonane – walczy dzielnie jak rycerz Rilkeańskie „ja”. Horyzont i szczegół stanowią dwie najistotniejsze współrzędne uprawianej tu hermeneutyki – autorskiej interpretacyjnie, a jednocześnie umocowanej w niemieckojęzycznej literaturze przedmiotu. To połączenie filologicznego mikrokosmosu uważnej lektury (close reading) z odwołaniem do całości cyklu, jak również do polskich kontekstów translacyjnych i recepcyjnych.