Opracowanie zawiera próbę oceny wdrożenia przez polskiego prawodawcę zaleceń wynikających z Dyrektyw Parlamentu Europejskiego z 2009 roku. Szczególną uwagę zwrócono na wybrane zagadnienia, które mogą potencjalnie stanowić przeszkody w rozwoju sektora, a tym samym w osiągnięciu stanu bezpieczeństwa energetycznego. Zaliczono do nich pozycję Regulatora, którym jest Prezes Urzędu Energetyki, z uwzględnieniem regulacji dotyczących pozostałych organów kształtujących funkcjonowanie zarówno administracji państwa, w tym administracji samorządowej, jak i funkcjonowanie przedsiębiorstw energetycznych. Innym ważnym według autorów elementem jest stworzenie warunków sprawnego, zwłaszcza w kontekście barier organizacyjno-prawnych, inwestowania w nowe moce wytwórcze oraz zdolności przesyłowe, a także możliwości sprawnego odtwarzania istniejącej infrastruktury na wypadek nieplanowej konieczności w tym zakresie zaistniałej, np. w rezultacie działania siły wyższej mogącej stanowić źródło katastrof budowlanych. Analizie poddano również m.in. procedury planistyczne jako mogące kształtować procesy inwestycyjne oraz ograniczenia wynikające z przepisów o ochronie gruntów rolnych i leśnych wraz z oceną celowości wprowadzonych w tym zakresie zmian. Autorzy podjęli także próbę oceny nowelizacji Prawa energetycznego oraz projektowanych regulacji o korytarzach przesyłowych, o odnawialnych źródłach energii oraz projektowanej nowelizacji Prawa budowlanego w kontekście jej wpływu na realizację szeroko rozumianych inwestycji energetycznych