Autorka podjęła temat fundamentalny dla badań literackiej konwencji fantasy, bowiem w centrum swej uwagi umieściła postać czarodzieja, która stanowi niezbywalny element każdego utworu reprezentującego wspomnianą odmianę piśmiennictwa. Co więcej, postanowiła zrealizować swe zamierzenie niezwykle ambitnie, gdyż uczyniła obiektem dociekań dzieła pisarzy, którzy zdobyli już w swych krajach status klasyków gatunku, a przy tym stworzyli własne oryginalne odmiany konwencji. Jak łatwo zauważyć, nie jest to sytuacja komfortowa dla literaturoznawcy, który chciałby powiedzieć o przedmiocie badania coś nowego i niebanalnego. [...]

Praca, dotychczas niemająca w polskim piśmiennictwie literaturoznawczym precedensu, dowodzi zatem dokładnej, a nawet drobiazgowej znajomości materiału badawczego, systematyczności podejścia do omawianej problematyki, konsekwencji w konstruowaniu i stosowaniu metodologii analityczno-interpretacyjnej – jednolitej dla całej literatury podmiotowej – a także nieprzeciętnie szerokiej orientacji w kontekstach historycznych, literackich i antropologicznych, co ostatecznie gwarantuje wysoką wartość poznawczą wniosków końcowych.