Poeci to są słów malarze Typy relacji między słowem a obrazem w książkach poetyckich okresu Młodej

Przełom XIX i XX wieku to czas, gdy literatura i sztuki wizualne przenikają się na niespotykaną wcześniej skalę. Konkurujące z sobą słowo i obraz zaczynają się uzupełniać, tworząc nową jakość artystyczną. Justyna Bajda odsłania w swojej książce relacje między poezją a malarstwem — od literackich opisów dzieł sztuki, przez malarstwo inspirowane słowem, po estetykę książek i czasopism, w których wizualność formy wydawniczej stała się bardzo ważnym elementem przekazu.

Autorka dogłębnie i z pasją przedstawia zarówno plastyczno-literackie zjawiska: rozwój młodopolskich czasopism literacko-artystycznych („Życie”, „Chimera”, „Museion”), wzajemne inspiracje poetów i malarzy, jak i najbardziej subtelne związki między sztukami. Wnika w malarską wyobraźnię Stanisława Wyspiańskiego, Kazimierza Przerwy-Tetmajera, Jana Kasprowicza, Zofii Gordziałkowskiej, śledząc reminiscencje prądów artystycznych i wykorzystanie barwy w literackim obrazowaniu.

Książka Poeci to są słów malarze zawiera nie tylko analizy konkretnych dzieł, lecz także refleksję nad uniwersalnym toposem ut pictura poesis — ideą, że poezja i malarstwo wspólnie są zwierciadłem ludzkiej wyobraźni. To pasjonująca lektura dla wszystkich, którzy chcą zrozumieć, jak sztuka słowa i obrazu współistnieją, inspirując się wzajemnie i rywalizując od wieków.

---