Celem monografii jest ponowne odczytanie, nowoczesna interpretacja i nowe uplasowanie prozy historycznej Jadwigi Żylińskiej na tle tradycji literackiej, dokonane z perspektywy świadomości historycznej epoki (PRL) oraz z punktu widzenia współczesności. Analiza i interpretacja poszczególnych utworów Jadwigi Żylińskiej pozwala udowodnić, że właśnie na granicy między ekspresją twórczą (wolnego, nieskrępowanego, pragnącego mówić) podmiotu kobiecego a doświadczeniem bycia kobietą – w rodzinie, społeczeństwie, dyskursie – najczęściej przebiegają newralgiczne, najtrudniejsze miejsca kobiecego tekstu.