Przez cały okres PRL Wrocław był ważnym ośrodkiem formowania się postaw opozycyjnych i miastem, w którym odnotowano różne formy oporu społecznego, zwłaszcza w okresie kryzysów w latach 1956, 1968 i 1980 oraz na mniejszą skalę w 1970 i 1976 r. Wrocław jako stolica regionu oddziaływał zarazem na mniejsze miejscowości Dolnego Śląska. Również w drugiej połowie lat siedemdziesiątych, gdy w Warszawie tworzyły się po raz pierwszy od wielu lat grupy zorganizowanej opozycji politycznej, mieszkańcy Wrocławia szybko włączyli się w tworzenie środowisk opozycyjnych. Wrocław, obok Krakowa, Gdańska, Lubina i Łodzi, należał do miast, w których po 1976 r. (poza Warszawą) powstały największe skupiska zorganizowanej opozycji (ze Wstępu).