"Badacze literatury rosyjskiej przełomu wieków XIX i XX przywołują zwykle dorobek poetek (Mirry Łochwickiej, Zinaidy Gippius, Anny Achmatowej, Mariny Cwietajewej i wielu innych), natomiast proza kobieca jest albo pomijana milczeniem, albo ograniczona do kilku dyżurnych nazwisk (zwykle Gippius i Zinowjewej-Annibał). Znakomita, kompetentnie napisana rozprawa Ewy Komisaruk znacznie poszerza tradycyjny horyzont badawczy i wydobywa z mroku czytelniczego zapomnienia i literaturoznawczej niepamięci pisarki i teksty, którymi żyła ówczesna Rosja. To Nagrodska, Sanżar, Wierbicka mówiły w imieniu kobiet do kobiet, to one antycypowały i towarzyszyły narodzinom dwudziestowiecznego ruchu feministycznego. Bez nich- teraz, po lekturze "Od milczenia do zamilknięcia", jestem tego pewien- nasza wiedza o epoce była niekompletna." Fragment recenzji prof. dr. hab. Tadeusza Klimowicza