Wydział Ewidencji i Statystyki, istniejący przy CKŻP od 1944 do 1950 roku, zajmował się zbieraniem informacji dotyczących Żydów na ziemiach polskich bezpośrednio po wojnie, prowadzeniem poszukiwań osób zaginionych oraz korespondencją między ludźmi szukającymi członków swych rodzin a odnalezionymi ocalałymi. W zachowanych archiwach WEiS znajduje się dziś trzysta tysięcy kart rejestracyjnych, które miały posłużyć zbudowaniu Centralnej Kartoteki – zbioru danych o tych, którzy przeżyli Zagładę. Niniejsza książka prezentuje przeprowadzone na tym zasobie obliczenia natury demograficznej i statystycznej. Ich celem jest próba przybliżenia struktury powojennej społeczności polskich Żydów oraz strat, które przyniosła jej druga wojna światowa.