NETLOR. WIEDZA CYFROWYCH TUBYLCÓW to monograficzny zbiór artykułów, w których podjęto analizę swoistych neoludowych praktyk i obszarów cyberkultury. Koncepcja retrybalizacji oraz metafora cyberplemienia stanowią tu punkt wyjścia i inspirację do badania takich zjawisk, jak tworzenie i transmitowanie memów internetowych, istnienie na portalach społecznościowych kont osób zmarłych, prowadzenie blogów kulinarnych, konstruowanie i rozpowszechnianie teorii spiskowych i popularnych narracji historiozoficznych czy kształtowanie się i funkcjonowanie społeczności fanowskich, internetowych systemów eksperckich oraz gildii i klanów w grach MMORPG. Wszystkie te zjawiska, stanowiące formy oddolnej, spontanicznej i w znacznym stopniu anonimowej aktywności internautów, mogą być interpretowane w kategorii szeroko rozumianego folkloru internetowego (netloru). Ów cyberfolklor – podobnie jak folklor tradycyjny – odgrywa istotną rolę w procesach komunikacyjnych i to nie tylko w zakresie kreowania i transmitowania znaczeń, ale także w sferze ustanawiania i podtrzymywania określonych relacji społecznych. Jest to więc w istocie swego rodzaju cyfrowa wiedza internetowego ludu, będąca podstawą jego kulturowych praktyk. Mówiąc ściślej, mamy tu do czynienia z wieloma różnymi folklorami, stanowiącymi wspólną „własność” poszczególnych grup internautów, których mnogość i osobliwość, a często również niedostępność sprawiają, że tego rodzaju badania są nie mniej ekscytujące niż eksploracje dalekich, egzotycznych plemion.