Nanorurki Węglowe to pierwsza w języku polskim monografia poświęcona tym fascynujqcym nowym nanostrukturom węglowym. W odróżnieniu od poprzedniej książki autora, prezentującej nowoodkrytq odmianę alotropowq węgla - fulereny („Fulereny", wyd. PWN Warszawa 1999), powstawała ona jednak znacznie dłużej... Fulereny były bowiem (i nadal sq!) niezwykle intrygującym obiektem badań, ale jak dotąd - przede wszystkim o charakterze podstawowym. Zaś tematyka nanorurek ma znacznie bardziej interdyscyplinarny charakter; unikatowe ich właściwości wskazują na realne możliwości intrygujących aplikacji,, które zaczynają się już - prototypowo - pojawiać. Stąd niezwykle szerokie spectrum ich badań, zaś liczba opublikowanych prac - oszałamiająca. Dla podejmującego trud syntezy tematyki - podstawowa trudność to selekcja dostępnych wyników badań oraz decyzja o przerwaniu „uaktualniania" już opracowanych fragmentów powstającej książki w sytuacji, gdy niemal każdy dzień przynosi nowe doniesienia w Internecie, a ukazujące się co 2 tygodnie kolejne zeszyty prestiżowych czasopism, m.in. „Carbon" czy „Chemical Physics Letters" zawierają po kilkanaście publikacji poświęconych nanorurkom.