Siły zbrojne mogą być skierowane do udziału w misjach „niższej klasy”, potocznie nazywanych operacjami „z dolnej półki”, prowadzonymi w ograniczonym zakresie i stosunkowo krótkim czasie, które w przyszłości będą przebiegały w podobny sposób jak np. operacja „Just Cause”, dlatego amerykańskie doświadczenia szczególnie z interwencji w Panamie w 1989 r. mogą wyjaśnić niektóre z kluczowych czynników odgrywających nadal istotne znaczenie w przebiegu operacji tego rodzaju. Pod koniec zimnej wojny operacyjne aspekty pracy sztabów zaczęły być drugorzędne w stosunku do logistyki. Szczególnie uwidoczniły to konflikty o niskiej intensywności inaczej nazywane konfliktami o małym natężeniu, w których aktywnie uczestniczyły wydzielone siły amerykańskie odpowiednio przygotowane do misji prowadzonych poza granicami kraju. W latach 1798–1993 uczestniczyły one w 234 zagranicznych interwencjach zbrojnych, z tego w pięciu przypadkach były to oficjalnie wypowiedziane wojny.

Opis stanowi fragment Wstępu.