Wojnę, jaką toczyły o angielski tron rody Lancasterów i Yorków, cechowały zdrada, kłamstwo i jedne z najkrwawszych, najbardziej dramatycznych bitew średniowiecznej Anglii. W latach 1455–1487 królewski skarbiec opustoszał, konflikt doprowadził do upadku Lancasterów i Yorków, a w efekcie do pojawienia się znamienitej dynastii – Tudorów.

W swej wyrazistej i porywającej opowieści Alison Weir koncentruje się na ludzkiej stronie tej historii, na wielkich osobowościach uwikłanych w brutalny konflikt. W sercu krwawej rozgrywki pomiędzy frakcjami znalazła się żałosna postać umysłowo niezrównoważonego Henryka VI, którego nieumiejętność rządzenia i psychiczne upośledzenie wywołały polityczną destabilizację, niezadowolenie społeczne oraz konflikty pomiędzy wielkimi magnatami ziemskimi, a te z kolei ostatecznie doprowadziły do wojny i zaciętej walki o tron. Głównym rywalem Henryka VI był Ryszard Plantagenet, trzeci książę Yorku, człowiek, który powinien zasiąść na tronie zgodnie z prawem primogenitury w ówczesnym jej rozumieniu. Po śmierci Yorka przysługujące mu prawo do tronu odziedziczył jego syn, który objął rządy jako Edward IV, będący bezwzględnym, ale czarującym człowiekiem. To on miał ostatecznie zniszczyć dynastię Lancasterów...

Niniejsza książka jest również historią zajadłej walki kobiety o prawa jej syna. Królowa i żona Henryka VI, Małgorzata Andegaweńska – oskarżona przez wrogów o podrzucenie bękarta do królewskiej kołyski – podjęła walkę w imieniu Lancasterów, nie ustając w niej przez wiele lat.

Wojna Dwóch Róż to także historia niepospolitych kobiet tamtej epoki – Elżbiety Woodville, Małgorzaty Beaufort, Cecylii Neville oraz córek potężnego hrabiego Warwick, Izabeli i Anny – których wyjątkowy wpływ na książąt i królów kształtował ówczesną scenę polityczną Anglii.