Kapitał własny to jedna z najważniejszych kategorii finansowych w przedsiębiorstwie, a jego wyodrębnianie jest normalną procedurą zarówno wśród praktyków, jak i teoretyków rachunkowości. Jako kategoria ekonomiczna kapitał własny odzwierciedla wartość księgową przedsiębiorstwa oraz pozwala na ocenę jego sytuacji finansowej i dokonań. Identyfikacja kapitału własnego jest kluczowa dla analiz prowadzonych przez analityków finansowych, biegłych rewidentów czy inwestorów, w tym ustalania rentowności kapitału własnego i relacji zadłużenia do kapitału własnego.
W niniejszej książce podjęto problematykę kwalifikacji umów, instrumentów finansowych i ich skutków ekonomicznych do kapitałów własnych. W tym kontekście omówiono wyraźne niespójności w zakresie identyfikacji kapitału własnego w polskich i międzynarodowych regulacjach rachunkowości oraz poddano analizie czynniki ekonomiczne, które mogą być uznane za determinanty jego wyróżniania.