Khe Sanh 1968 Amerykańskie i wietnamskie poszukiwania rozstrzygającej bitwy

Spis treści:

Wstęp
I Przed Amerykanami
II Dwie drogi
III Nadchodzą Amerykanie
IV Oblężenie
V Pamiętny Rok Małpy
VI Koniec Bazy Bojowej Khe Sanh
Zakończenie
Aneksy
Bibliografia
Spis map i schematów
Indeks


Notka o książce:

„Jednak już kilka minut później okazało się, że jeniec mówił prawdę. Na bazę spadł grad pocisków artyleryjskich i rakiet. Duża ich część skierowana była na amerykańskie pozycje na Wzgórzu 861, bronione przez kompanię K/3/26, a chwilę potem do ataku ruszyła komunistyczna piechota. Udało się jej w skryty sposób podejść tuż pod linie marines, przez co działa bazy nie były w stanie udzielić posterunkowi wsparcia artyleryjskiego.”
Tak 21 stycznia 1968 roku rozpoczęło się trwające 77 dni oblężenie amerykańskiej bazy Khe Sanh. Jak na wojnę wietnamską było to dość niezwykłe starcie. Komuniści zdecydowali się na regularne oblężenie warownego obozu amerykańskiej piechoty morskiej, świadomie narażając się na ciężkie straty, zadawane im przez wrogie lotnictwo i artylerię. Za tym drastycznym krokiem stała nadzieja, że położone w odludnym rejonie Południowego Wietnamu Khe Sanh okaże się decydującą bitwą amerykańskiej wojny, która przeważy losy konfliktu, tak jak 14 lat wcześniej upadek Dien Bien Phu złamał francuską wolę kontynuowania walki w Indochinach.
Co ciekawe, podobnie do tego starcia podchodzili Amerykanie. W planie generała Westmorelanda, dowodzącego siłami USA w Wietnamie, zwycięstwo pod Khe Sanh miało wykrwawić najlepsze oddziały przeciwnika i umożliwić przejęcie inicjatywy w całej wojnie. Amerykanie byli przekonani, że zdołają uniknąć błędów popełnionych przez Francuzów, zapewnić sobie zwycięstwo i odwrócić losy konfliktu.
Ostatecznie bitwa miała rozstrzygnąć się jednak w sposób odmienny od oczekiwań obu stron...


Notka o autorze:

Jarema Słowiak (1984) jest absolwentem Historii i Amerykanistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jego zainteresowania badawcze obejmują historię militarną XX wieku, ze szczególnym wyróżnieniem wojny wietnamskiej, oraz polską politykę zagraniczną w Azji Południowo-Wschodniej. Obecnie pracuje jako doktorant w Zakładzie Historii Powszechnej Najnowszej Instytutu Historii UJ i pisze pracę doktorską poświęconą Delegacji Polskiej w Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Wietnamie w latach 1954-1973.