Generalicja Wojska Polskiego w latach 1935-1939 (Analiza grupy funkcjonalno-dyspozycyjnej)

Prezentowana monografia jest szeroką analizą związków i relacji zachodzących między politykami i elitami Wojska Polskiego w latach 1935–1939. Przedstawiono w niej zmiany w korpusie generalskim na tle ewolucji koncepcji militarnej i przygotowania Polski do wojny. Analizę zmian w polskich elitach władzy po śmierci Józefa Piłsudskiego przeprowadzono z perspektywy politologiczno-historycznej, uwzględniając mechanizmy powstawania politycznego zaplecza oraz prób tworzenia kultu marszałka Edwarda Śmigłego-Rydza.

Podtytuł pracy – Analiza grupy funkcjonalno-dyspozycyjnej – wskazuje na zakres prowadzonych badań, które obejmują także nauki społeczne (nauki o polityce i nauki o bezpieczeństwie). Oparto je na specyficznych cechach członków elity (grupy funkcjonalno-decyzyjnej), która może być przyjęta także przy badaniu generalicji okresu ostatnich czterech lat dwudziestolecia międzywojennego. Analizie poddano kształt korpusu generalskiego w okresie dowodzenia Wojskiem Polskim przez marszałka Edwarda Śmigłego-Rydza, pełniącego funkcję generalnego inspektora sił zbrojnych, który stanął przed wielkim dylematem związanym z przygotowaniem Wojska Polskiego do wojny.


Ostatnie lata II Rzeczypospolitej to czasy, w których istotną rolę odgrywało rosnące zagrożenie wojenne. Polska była pierwszym krajem, który przeciwstawił się agresji ze strony III Rzeszy, a jak się wkrótce okazało, również Związku Sowieckiego. W końcowej części pracy przedstawiono tragiczne losy wojenne i powojenne generalicji, które były następstwem sytuacji politycznej, w jakiej znalazła się Polska po 1945 roku, będące rezultatem podziału Europy na dwie strefy wpływów.