Działania kontrwykrywcze podejmowane przez przestępców zawodowych, członków zorganizowanych grup i związków przestępczych, terrorystów i ekstremistów stanowią ważny wymiar działalności przestępczej. Zagadnienie to jest dostrzegane w wąskich kręgach praktyków w środowiskach policyjnych, np. według stanowiska Europolu tzw. środki kontrwykrywcze coraz częściej stanowią trwałe elementy strategii i taktyki przestępczej. Popularność tych technik – ukierunkowanych na neutralizację działań policyjnych, aktywne wpływanie na prowadzone postępowania karne – wyraźnie wzrasta i może być interpretowana w kategoriach profesjonalizacji świata przestępczego.

Niewątpliwie czynnikiem, który ułatwił i przyśpieszył ekspansję opisywanych form aktywności przestępczej jest szeroka dostępność urządzeń i technologii, których kontrwykrywczy potencjał jest w pełni wykorzystywany przez grupy przestępcze. Należy w tym miejscu odnotować, że pojedyncze techniki kontrwykrywcze wykorzystuje się także w świecie polityki i biznesu (...). Niezależnie jednak od ocen socjologicznych zjawiska funkcjonowania technologii informacyjnych i jego społecznych oraz psychologicznych następstw należy przyjąć, że są one wykorzystywane dla podnoszenia efektywności przedsięwzięć przestępczych.

W tym kontekście należy zauważyć, że z kryminalistycznego punktu widzenia dopiero łączne zastosowanie taktyki przestępczej i nowych technologii może prowadzić do skutecznego niweczenia działań policyjnych, zarówno na poziomie działań operacyjnych, jak również na płaszczyźnie procesowej. W konsekwencji oznacza to uniemożliwienie pociągnięcia sprawców do odpowiedzialności karnej.

Ze Wstępu