Maryla Falk (ur. 1906 we Lwowie, zm. 1980 w Chamonix), uczennica wielkiego orientalisty Jeana Przyluskiego, wykładająca później we Włoszech, w Indiach i we Francji, należała do najwybitniejszych indologów XX wieku. Jej główne dzieło – opublikowany w 1939 r. po włosku Mit psychologiczny w starożytnych Indiach – niemal całkowicie zapomniane przez dziesięciolecia, świat naukowy ze zdumieniem zaczął odkrywać ponownie w 1986 r., gdy w mediolańskim wydawnictwie Adelphi ukazała się jego reedycja. W ojczystym języku Autorki – po polsku – opublikowało je w 2011 r. wydawnictwo Universitas. Do tego czasu Maryla Falk była w swym rodzinnym kraju prawie nieznana. Książka niniejsza, traktująca o indyjskich pierwiastkach w twórczości dwu wybitnych przedstawicieli romantyzmu europejskiego, Novalisa i Słowackiego, jest więc następnym krokiem w przywracaniu polskiej kulturze dorobku tej wybitnej uczonej, osoby skądinąd nietuzinkowej i tajemniczej. W Dwu esejach Maryla Falk, genialnie uzdolniona orientalistka, odsłania inne swoje oblicze – wytrawnej znawczyni literatury polskiej i niemieckiej, a także uniwersalnej tradycji ezoterycznej i religii misteryjnych. Esej o Novalisie, napisany przez autorkę po włosku, ukazał się w Neapolu w 1938 roku, studium zaś o Słowackim, w oryginale po angielsku, pochodzi z 1949 roku. Lektura, przynajmniej dla germanistów i polonistów, obowiązkowa.
Ireneusz Kania