W książce przestawiono szlaki bojowe tych brygad polskiej kawalerii, które we wrześniu roku 1939 weszły w skład Grupy Kawalerii Generała Andersa. Prócz Brygady Nowogródzkiej i Mazowieckiej, która zresztą dołączyła do Grupy najpóźniej, były to właściwie już tylko resztki brygad: Kresowej, Wołyńskiej i Wileńskiej. Ponadto są tu informacje o dziejach pułków wchodzących w skład Grupy i o losach dowódców brygad i pułków.
Straty kadry polskiej kawalerii we wrześniu 1939 roku i potem, w trakcie wojny były ogromne. Bardzo wielu oficerów poniosło śmierć, trafiwszy do niewoli sowieckiej. W książce nie ma fikcji literackiej. Nie jest to zatem powieść, raczej opowieść dokumentalna z elementami eseju czy też szkicu historycznego. Pisząc ją autor wykorzystał wszystkie istniejące wówczas w kraju i zagranicą publikacje na temat kawalerii polskiego września: opracowania ogólne, historie pułków, a przede wszystkim pamiętniki i relacje oraz "Przegląd Kawalerii i Broni Pancernej", a także relacje w prywatnych kolekcjach.