W literaturze polonistycznej jest to jedno z opracowań, które na podstawie przykładów empirycznych dobitnie pokazują panujące dziś zróżnicowanie badań wielojęzyczności polsko-obcej. Zamieszczone tu teksty dotyczą bowiem wielojęzyczności indywidualnej i grupowej, wynikającej z kontaktów polszczyzny z różnymi językami - rosyjskim, ukraińskim, niemieckim, chińskim, francuskim i hiszpańskim, a także z gwarą rosyjską staroobrzędowców zamieszkujących tereny północno-wschodniej Polski. Niektóre artykuły (...) mówią o zjawisku wielojęzyczności polsko-obcej w Polsce, gdzie polski jest językiem dominującym, inne natomiast (...) o sytuacji poza granicami naszego kraju, gdzie polszczyzna jest językiem mniejszościowym, znajdującym się pod wpływem innych, silniejszych języków.
Robert Dębski, Władysław t. Miodunka, Wstęp (fragment)