Tom XI: Dimitrios Wikielas: Lukisa Larasa przypadki (1879); Jorgos Wiziinos: Grzech mojej matki (1883), Kto zabił mojego brata? (1883), Jego jedyna w życiu podróż (1884); Andreas Karkawitsas: Żebrak (1896). Przełożyła, wstępami, przypisami, słownikiem i indeksami opatrzyła Małgorzata Borowska. Format B6, s. 570, il. 4, ISBN tomu XI: 978–83–286–0020–1

Tom XII: Kostis Palamas: Śmierć dzielnego junaka (1891); Aleksandros Papadiamandis: Morderczyni (1903). Przekład zbiorowy. Zredagowała i przypisami, słownikiem oraz indeksem opatrzyła Małgorzata Borowska. Format B6, s. 237, il. 4, ISBN tomu XII: 978–83–286–0021–8

Legenda grecka głosi, że Gorgona ukazuje się czasami załogom statków na Morzu Śródziemnym i zadaje im wciąż to samo pytanie: „zali żyje jeszcze i panuje?”. Syrena-Gorgona pyta o panowanie króla Aleksandra Wielkiego, ale w istocie pyta o trwanie tradycji greckiej. Seria GORGONY odpowiada twierdząco na to pytanie. Prezentuje starannie wybrane arcydzieła literatury nowogreckiej, zbyt mało znane polskiemu czytelnikowi, a warte poznania na równi z piśmiennictwem starożytnych Hellenów. Autorami części przekładów z oryginału nowogreckiego są studenci i absolwenci filologii nowogreckiej Wydziału „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego. Grecja, jaką poznajemy dzięki XIX-wiecznej prozie nowogreckiej, daleka jest od popularnych w Europie stereotypów i łatwych uogólnień. Pod piórem takich autorów jak – zupełnie w Polsce nieznani – Dimitrios Wikielas, Jorgos Wiziinos, Andreas Karkawitsas, jak wielki poeta Kostis Palamas czy zwany „greckim Dostojewskim” Aleksandros Papadiamandis (którego obszerny wybór opowiadań wypełnił tomy IX–X serii z GORGONĄ), Grecja jawi się jako kraj o skomplikowanej historii i surowej przyrodzie, pełen wyzwań dla jednostek i dla narodu, budującego swoją nowoczesną tożsamość. Przemyślany wybór opowiadań najwybitniejszych przedstawicieli greckiej prozy obyczajowej, przenikliwych obserwatorów i bezlitosnych sędziów rodzimej społeczności, daje polskiemu czytelnikowi szansę poznania wielowymiarowego oblicza XIX-wiecznej literatury nowogreckiej, otwierając przed nim fascynującą drogę do lepszego zrozumienia współczesnej Grecji, ale też poznania wartości, wnoszonych przez nowożytną Helladę do kultury europejskiej.

Z recenzji prof. Marii Kalinowskiej