"Przedsięwziąłem tę część królestwa, w której się urodziłem i gdzie mi najpiękniejsze chwile życia mego ubiegły, tę, która tém samém jest i lepiej mi znajomą i bliższą, że tak powiem, serca mojego niż inne". Adam Lerue (1825-1863) urodził się w roku w Dubience. W latach 1844-1851 uczył się w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Jeszcze w trakcie studiów został zaangażowany jako rysownik Delegacji do Opisywania Starożytności w Królestwie Polskim pracującej pod kierownictwem K. Stronczyńskiego. Delegacja inwentaryzowała zabytki znajdujące się guberniach Królestwa Polskiego. Adam Lerue postanowił opublikować swoje akwarele wykonane w 1852 roku w Guberni Lubelskiej. Dzieło zatytułowane Album Lubelskie składało się z 12 zeszytów, wydawanych od 1857 do 1859 roku w Zakładzie Litograficznym Adolfa Pecqa i S-ki w Warszawie. Każdy zeszyt zawierał 4 lub 5 litografii przedstawiających zabytki Guberni Lubelskiej oraz krótki opis obiektów. Litografie ukazujące reprezentacyjne, zabytkowe fragmenty Lublina, przygotował sam Lerue oraz trzech innych litografów: Julian Cegliński, Alfons Matuszkiewicz i Władysław Walkiewicz.