Aborcja i demokracjato historia polskiej „drogi do wolności” opowiedziana z perspektywy praw kobiet. Autor stawia tezę, że wprowadzenie ustawowego zakazu aborcji w 1993 roku było ściśle związane z pozycją, jaką przed 1989 rokiem zajął w polskim uniwersum symbolicznym Kościół katolicki, a wraz z nim wzorzec tożsamości zbiorowej zdefiniowanej w zespole tzw. wartości chrześcijańskich. Restytucja tego wzorca po 1989 roku była zobowiązaniem, które wzięły na siebie wszystkie opozycyjne siły polityczne, a także – poprzez masowe uczestnictwo w katolicko-patriotycznych rytuałach – polskie społeczeństwo.

Podążając utrwalonym w polskich badaniach historycznych szlakiem tzw. polskich miesięcy, Marcin Kościelniak dokonuje przewartościowań w ustanowionych na ich fundamentach narracjach. Wydarzenia będące symbolem niesubordynacji polskiego społeczeństwa wobec komunistycznej władzy przedstawia w sposób biegunowo odmienny: jako świadectwa jego subordynacji – wobec władzy Kościoła. W rezultacie, podczas gdy historia Polski z lat 1944/45–1989 jest opowieścią o tryumfalnym pochodzie polskiego społeczeństwa od totalitaryzmu do demokracji, skonstruowana na kartach tej książki przeciw-historia jest opowieścią o drodze wiodącej do demokracji nieświeckiej, której fundamentalną zasadą jest wykluczenie praw kobiet.