W szeroko rozumianej świadomości społecznej na terenie Prus ukształtował się swoisty fenomen artystyczny i kulturowy nazywany Dworami Artusa. Jego egzemplifikacją były budowle - fascynujące zarówno formą architektoniczną, jak i zawartym w niej ładunkiem ikonicznych treści. Zabytkom tym do dziś towarzyszy przeświadczenie, że pozostały materialnym dowodem kwitnącej w miastach Prus - w szczególny sposób w okresie późnego średniowiecza - arystokratycznej kultury rycersko-dworskiej, z którą ściśle związana była legenda o wspólnotowej koncepcji władzy na dworze brytyjskiego króla Artura. Dwory widziane są jako obraz tego mitu i jego ideowy przekaz ubrany w architektoniczną szatę.