Poezja Jaana Kaplinskiego nie jest jeszcze dobrze znana polskiemu czytelnikowi, ale ponieważ od lat należy on do ścisłego grona potencjalnych laureatów literackiej Nagrody Nobla, jego nazwisko nie jest całkiem obce miłośnikom poezji.
Z poezją Jaana Kaplinskiego czytelnicy mogli się zapoznać w antologii poezji estońskiej „Pieśń oniechybnym spotkaniu ze szczęściem”, wydanej w roku 1988. Jeśli jednak porównamy wiersze z tej antologii z wierszami z tomiku „Po drugiejstronie jeziora”, to od razu dostrzeżemy, jak z upływem lat w jego twórczości postępuje kondensacja myśli i obrazów. W wierszach, które znalazły się w niniejszym wydaniu, przyroda, miłość i przemijanie przedstawione są niezwykle oszczędnymi, wręcz ascetycznymi środkami językowymi. W maksymalnie krótkiej formie poezja ta nawiązuje do japońskich haiku. Poeta potrafi z przyziemnych i prostych spraw oraz z obserwacji codziennego życia i przyrody stworzyć własny, niepowtarzalny świat poetycki. Estoński poeta stworzył wysublimowane poetyckie arcydzieło filozoficznego przemyślenia, życiowej refleksji, wieloletniego doświadczenia w maksymalnie skondensowanej formie poetyckiej. Ujarzmił słowa w lakoniczną formę i zestawił je tak, by wyrażały jak najwięcej o naszym świecie i o nas samych.