Kiedy Bóg stworzył świat, widział, że jest on dobry i piękny, ale nie znajdował w tym świecie oddźwięku, nie było w nim nikogo, kto mógłby odpowiedzieć Stwórcy, rozmawiać z Nim. I wtedy Bóg stworzył człowieka, stworzył go dla dialogu z samym sobą, ażeby miał z kim rozmawiać. Człowiek jest jakby odpowiedzią na Boga. Dziw­ną rzeczą jest to pragnienie Boga, aby obcować z człowiekiem, aby z nim rozmawiać. Rozkoszą moją jest przebywać wśród synów ludzkich (Prz 8,31). Zdumiewająca to rozkosz! My sami nie możemy wytrzymać z ludźmi... Skoro jednak Bóg sam to powiedział, musimy uwierzyć, że tak jest.