Wypracowane w wielu tekstach Autorki modele teoretyczne znakomicie sprawdzają się w opisywaniu i interpretowaniu współczesnych zjawisk teatralnych, okołoteatralnych, teatropodobnych z obszaru performatywnych praktyk kulturowych. To wielka sztuka, by być skoncentrowanym na szczególe, wybranym wycinku rzeczywistości artystycznej, konkretnej praktyce, a jednocześnie nie tracić z oczu szerszej perspektywy, powiedzieć coś sensownego o teatrze zaprojektowanym (jak w przypadku przedstawicieli tzw. Wielkiej Reformy Teatru), zastanym (widocznym w konkretnych praktykach inscenizacyjnych i dramaturgicznych) i, co nie mniej ważne, o świecie objawiającym się poprzez teatralne medium i w innych tekstach kulturą podszytych. Autorka sztukę tę opanowała w najwyższym stopniu. Dzięki zebraniu tekstów w jednym tomie mocniej wybrzmiewa Jej głos, wyrazistsza staje się także poetyka indywidualnej interpretacji i proponowane metody. […] Objawia się w nich autor nie tylko znakomicie obeznany z wielością paradygmatów badawczych współczesnej humanistyki, ale badacz potrafiący także z tej znajomości czynić świetny użytek na rzecz stosowanych procedur analitycznych i jasno sformułowanych celów poznawczych.