Tomik Natalii Biesiady-Myszak „Wielkie nieba” jest zapisem spoetyzowanego świata opartego na spójnie zorganizowanej kompozycji całości. Napotkamy tu zawiły świat relacji ja-my, relacji narażonej na odwieczny problem niespełnienia. W wielu lirycznych warstwach prześwituje prawda o samotności ja i nieuniknionym procesie przemijania. Specjalną przestrzenią wygasania są tu kulturowe cząstki sacrum wchłaniane niegdyś przez autorkę w czasach dzieciństwa. Obrana przez poetkę strategia polega na zagęszczaniu lingwistycznych przestrzeni. Na współcześnie dominujących falach inercji ten tomik jest dowodem na to, że nawet jeśli groteską są wszelkie okrzyki oburzenia i zaskoczenia to wciąż pozostajemy z tą samą ilością pytań bez odpowiedzi.