„Wersja Ostateczna”, to zbiór poetycki przedstawiający historie i przemyślenia poety, który stał się kryminalistą z przypadku. Jego nacechowane silnym ładunkiem emocjonalnym utwory ocierają się zarówno o romantyzm, jak i stoicki nurt filozoficzny, tworząc specyficzne połączenie, w którym autor wzywa do refleksji, jednocześnie samemu się jej poddając.

Jak się przy tym poczujesz,
ty, który moje myśli odczytujesz?
Co poczuliście, czytając moje myśli,
wy wszyscy, którzy poznać moją ideę przyszli?
Bo pewnie kiedyś, ukażą się światu,
a każdy jeden jest płatkiem większego kwiatu.
Kiedyś mi na polskim belfer pytanie zadawał:
Co też poeta, na myśli pisząc miał
A ja pisząc szczerze, mam odwrotnie:
Co czytelnik poczuje, czytając to samotnie?
To mnie intryguje, to moje pytanie:
Jaka będzie reakcja na moje pisanie?
Co poczujesz, powierniku mego żalu?
Moją obecność, choć mieszkam na Podhalu.
Moje emocje, możliwe, w końcu są tu wyryte.
A może natchnienie? Tak! To byłoby znakomite!
Tego bowiem pragnę, przekazać coś, powierniku.
Przemyśleń, wniosków, natchnień, a mam ich bez liku,
smutnych prawd i historii parę opowiedzieć.
A co o tym sądzisz, bardzo chciałbym wiedzieć?
Więc zapraszam do mojej lektury –
świat poezji choć czasem smutny, wcale nie jest ponury.

(wiersz „Powierniku” pochodzący z tomiku)