Charakterystyka stosunków polsko-tureckich w latach 1918-1932, opartych na panującej wtedy idei prometejskiej. Praca prezentuje bogaty materiał źródłowy dzięki wszechstronnej wiedzy Autora nie tylko z zakresu historii, ale również dzięki znajomości języków opisywanych rejonów geograficznych.

Stosunki między Polską a Turcją mają bardzo bogatą przeszłość – w sferze politycznej, gospodarczej, kulturalnej i ludzkiej. Polacy aktywnie współpracowali na różnych poziomach w Imperium Osmańskim nawet w czasach, kiedy Państwo Polskie zostało zniszczone. Paryski Hotel Lambert rozwijał aktywność dyplomatyczną na osmańskim „froncie”, a Mickiewicz zamieszkał w Stambule, żeby tu zorganizować wojsko polskie i zaatakować carat razem z wojskiem osmańskim. Polsko-turecka współpraca, dyplomacja, wzajemne kontakty są głównym tematem wspaniałej monografii historyka ukraińsko-polskiego, Iuria Chainskyi'ego. Chainskyi studiował na UW i tu w ścianach Alma Mater zaczął uczyć się tureckiego i wyjeżdżał niejednokrotnie na studia do Turcji. Jego znajomość języków polskiego, tureckiego, jak też rosyjskiego – tych najważniejszych języków źródeł dla każdego, kto zajmuje się badaniem współpracy polsko-tureckiej w okresie międzywojennym – zagrała ważną rolę w napisaniu książki na tak ciekawy i też trudny temat.
(Dr. hab. Zaur Gasimov; Reński Uniwersytet Fryderyka Wilhelma w Bonn)

Autor postawił sobie za cel ustalenie roli Turcji jako państwa (Imperium Osmańskiego i Republiki Tureckiej) oraz całego tego obszaru geograficznego w polskich posunięciach prometejskich w latach 1918-1932. Przedstawia także specyfikę relacji pomiędzy Warszawą a elitą państw i jednostek narodowych powstałych na terenie byłego Imperium Rosyjskiego. Wartość pracy opiera się nie tylko na skrupulatnie i rzetelnie przeprowadzonych badaniach, opartych na bogatym materiale źródłowym, ale też na wprowadzeniu do obiegu nowych dokumentów oraz na wskazaniu na nowe perspektywy badań źródłoznawczych.
(Dr David Kolbaia; Studium Europy Wschodniej, Uniwersytet Warszawski)

O tym, że idea prometejska była instrumentem polityki wschodniej państwa polskiego w dobie międzywojennej – wiadomo od dawna. Jej stosowanie było funkcją stosunków polsko-sowieckich. Turcja stanowiła bardzo istotny czynnik kalkulacji prometejskich – polskich i nie tylko polskich. Chociaż nie doznały one spełnienia, to ich znaczenie w ówczesnej wyobraźni politycznej polskich elit władzy było istotne. Sąsiedztwo Turcji z regionem Kaukazu i jej interesy na tym obszarze geopolitycznym czyniły z tego państwa niezastąpiony czynnik akcji prometejskiej. Muszę stwierdzić, że po pracach Pawła Libery oraz Georgija (Georgesa) Mamulii, otrzymaliśmy jeden z istotniejszych przyczynków do pogłębienia naszej wiedzy o fenomenie prometeizmu w polityce międzynarodowej doby międzywojennej.
(Prof. dr hab. Marek Kornat; Instytut Historii PAN, Warszawa)

Iurii Chainskyi (ur. 1985 roku w Tarnopolu) – absolwent Narodowego Uniwersytetu Pedagogicznego im. M. Dragomanowa w Kijowie oraz Uniwersytetu Warszawskiego. Doktor nauk humanistycznych w dziedzinie historii – doktorat na Ukrainie obronił w 2011 roku (na temat polityki Wielkiej Brytanii i Francji wobec ustalenia granic Polski w latach 1918-1923), zaś w Polsce w 2018 roku, na podstawie prezentowanej tu rozprawy na Wydziale Historycznym UW. Autor kilkunastu artykułów naukowych, wydanych głównie na Ukrainie i Polsce. Od 2011 roku zajmuje się rolą Turcji na różnych obszarach ruchu prometejskiego. Od 2015 roku członek redakcji czasopisma „Nowy Prometeusz”.