Obecnie, gdy rola prasy w kształtowaniu poglądów i postaw jest tak znacząca jak nigdy dotąd (a nawet - zdaniem niektórych - wymknęła się spod kontroli), szczególnego znaczenia nabierają instytucje i zasady prawne, zawarte w ustawie Prawo prasowe i w przepisach z nią związanych, które wyznaczają granice wolności wypowiedzi. Na co dzień nie zawsze dostrzega się ich znaczenie, krytykowane za to bywają często. Niezależnie jednak od kształtu przyszłych rozwiązań niewątpliwie wiele zakazów i ograniczeń ma charakter uniwersalny, wskazuje bowiem granice, których przekroczyć nie wolno. O najistotniejszych zagadnieniach, związanych z poruszaną tematyką, zachowujących aktualność w każdym porządku prawnym, jest mowa w niniejszym opracowaniu. Nie tylko niejasność odpowiednich przepisów, lecz także brak ustalonej linii orzecznictwa zarówno krajowego, jak i mającego istotne znaczenie orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, nie pozwalają na kategoryczne rozwiązanie wielu wątpliwości.
Przywołane w książce stanowiska ustawodawców, orzecznictwa i doktryny pokazują złożoność problemu i trudności, na jakie napotykają zarówno dziennikarze, jak i prawnicy próbujący odpowiedzieć na pytanie, co jeszcze wolno opublikować, a jakie treści już przekraczają dozwolenia prawne.