Książka poświęcona jest zjawisku biologicznego hermafrodytyzmu w optyce autorów starożytnych. W pierwszej części wyodrębniono źródła dotyczące charakteru androgyna (gr. ), w tym znany passus z Sympozjonu Platona, które wbrew aktualnie przyjętej opinii badawczej nie opisują rzeczywistych hermafrodytów, lecz w zasadzie w całości odnoszą się do szeroko pojętej zniewieściałości, uważanej za cechę pejoratywną.
W części drugiej poddano analizie relacje na temat osób posiadających jednocześnie męskie i żeńskie organy seksualne, pokazując, jak starożytni rozumieli przyczyny narodzin hermafrodytów oraz ich miejsce w społeczeństwie zorganizowanym według dwóch płci oddzielnie uwzględniając punkt widzenia Greków i Rzymian. Uzupełnieniem pracy są rozdziały o mitologicznym Hermafroditosie i opowieściach o postaciach zmiennopłciowych, umieszczanych przez starożytnych na pograniczu hermafrodytyzmu.
Niniejsza publikacja jest pierwszym tak kompleksowym omówieniem hermafrodytyzmu w starożytności, poddającym analizie różne typy źródeł (m.in. historiograficzne, medyczne, astrologiczne, normatywne) i dodającym do dyskusji także przykłady dotąd nieuwzględnione w podstawowych monografi16ach na ten temat.