Taniec na linie

Poezja przypomina spełnienie.
Jest strojeniem choinki podczas zimowej szarugi.
Jest radością podczas wspólnych chwil przy filiżance kawy.
Poezja dla mnie jest kolorem, łagodnością, muzyką,
tworząc antidotum na nijakość, zło i brzydotę.
Poezja jest spotkaniem, przerwą w podróży,
snem, wytchnieniem, odreagowaniem.
Moja poezja jest tańcem,
bajką czytaną na dobranoc,
dobrą myślą.
Poezja jest jak lody waniliowe - musi smakować i pachnieć urokiem lata,
tego, które przeminęło, i tego, które nieuchronnie nadejdzie.
Taką poezję chcę Wam przekazać.
Poezję, której nie trzeba analizować, tłumaczyć,
w której nie trzeba poszukiwać ukrytych wątków i skojarzeń.
Moja poezja jest ciepła i przyjazna jak wełniane rękawiczki.
Taka, jakiej potrzebujecie, gdy zmarzną Wam serduszka.