Struktury

Wika Kałamarska w tomiku "Struktury" zaprasza odbiorcę, by wspólnie z nią wstąpił do nieba i zbadał, jak smakuje słońce. Jakie właściwości ma Jasność, która jest Początkiem? To w-niebo-wstąpienie, którego możemy doświadczyć w czasie lektury "Struktur", to świętowanie dnia powszedniego, uwielbianie zmian, którymi obdarowuje nas Matka wraz ze zmieniającymi się porami roku. Autorka zaprasza do cudowności świata poza-ludzkiego. On jest dla niej piękny. Wika w swoim nowym tomiku hojnie dzieli się Darami. Dostajemy od niej liczne prezenty w postaci najbardziej zapierających dech w piersiach widoków świata i wraz z poetką przyglądamy się im z bliska, bawimy się jak dzieci, zgadując jaki przedmiot jest ukryty w pudełku. W wierszach "Struktur" "oddychamy zimową mgłą", badamy właściwości "wiosennego szaleństwa buchającego zielonością", zrywamy i studiujemy "złocistości jesieni, "oczami czerwieni lata spijamy treści" - treści najistotniejsze, choć tylko dla tych, którzy chcą, by zajmowały one poczesne miejsce w ich bytowaniu, współbytowaniu z Darami. Ta zabawa liryczno-sensoryczna rozwija nasze zmysły i wyobraźnię, ale przede wszystkim pozwala na refleksję, co jest najważniejsze- dające Moc. Ludzki świat nie zachwyca podmiotu lirycznego "Struktur". Ludzki świat go boli. Podmiot liryczny nie chce się skupiać na tym, co daje katusze, bo to uświadamia mu, że wyłonił się z gatunku homo nie-sapiens, czyli człowieka nie-rozumnego (bo czy ktoś używający rozumu będzie siekał toporami niewinne ciała drzew?).