Poetycko codziennie, choć niecodziennie. Obserwacje, relacje, akcje, interakcje. Wszystko co nas otacza, dotyka, przemawia do nas, w wierszach Artura Wilka.
Nieznani – anonimowo,
z bezkształtną miną
niemymi ustami,
trwogą,
idą drogą.

Zaciskając dłonie
nerwowo,
we wstecznym
pośpiechu toną,
idą drogą.

Fragment wiersza marsz milczenia

Artur Wilk ? urodzony w roku czarnobylowym absolwent matematyki. Miłośnik intelektualizmu Szymborskiej, zwartości i oszczędności formy Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, estetyki brudu Geneta oraz ironii i groteski Witkowskiego. Mawia o sobie, że jest emocjonalnym popaprańcem w świecie emocji przekształconych przez inwersję. Wierzy, że przeszłość wpływa na przyszłość jedynie poprzez teraźniejszość. Zbiór Nie umiem rozmawiać jest jego debiutem poetyckim.