Listy Matki Anny Augustyn to niezwykła lektura. Czytając je, zapoznajemy się z jednej strony z dziejami zwyczajnej, typowej dla drugiej połowy XX wieku podkarpackiej rodziny, z drugiej strony zaś wchodzimy w wewnętrzny świat Autorki, w historię jej duszy.
W lekturze Listów Matki Anny Augustyn uderzyły mnie słowa: Jedno najważniejsze pozostało mi w myśli, żeby Pan Jezus był zawsze w sercu i żeby Mu tam było dobrze.
Modląc się i rozwijając w sobie życie duchowe często myślimy najpierw o tym, by nam było dobrze z Panem Jezusem. Mądra Matka wielu dzieci, nauczona ofiary z siebie, proponuje odwrócić myślenie i troszczyć się o to, by Jezusowi było dobrze z nami. Jeśli w taki sposób, przekraczając siebie, będziemy pocieszać Jezusa, nie będziemy musieli martwić się o pocieszenie i pokój serca dla nas samych. On nas na pewno pocieszy.
Leon Nieścior OMI, prof. nauk teologicznych, znawca Ojców Pustyni