Oto próba odczytania fragmentu historii kinematografii środkowoeuropejskiej za pomocą pojęć wyprowadzonych z praktyki myślenia kinem. Jest to akt analitycznej ingerencji w terytorium, a właściwie mapę historycznego atlasu kinematograficznego, którą można widzieć w najszerszym planie jako pole świadomych politycznie eksperymentów estetycznych. Celem nie jest powrót do filmów i twórców uznanych, ale opis tendencji, które występują raczej na peryferiach tradycyjnego wizerunku kina i wchodzą w dialog z praktykami globalnego kina artystycznego, modernistycznego. Za podłoże myślowe do obserwacji tego obszaru praktyk filmowych posłużył kierunek refleksji zaproponowany przez Gilles'a Deleuze'a. Organiczne pojęcia zrodzone z natury kina, w tym schematy sensoryczno-motoryczne, które stopniowo ustępują miejsca sytuacjom czysto optycznym i dźwiękowym, pozwalają zobaczyć kino modernistyczne jako próbę przezwyciężenia kryzysu podmiotowości i przywrócenia zerwanej więzi ze światem. Zarówno perspektywa modernistyczna, jak i deleuzjańska pozwalają spojrzeć na kino czechosłowackie jako część europejskiego dyskursu. () Jest to zabieg w jakimś sensie oczyszczający, pozwalający spojrzeć na te filmy na nowo. () Książka jest "gęsta" interpretacyjnie, a analizy poszczególnych filmów są wnikliwe, przekonywające i inspirujące. Można z nimi polemizować, proponować inne wybory, ale trzeba przyznać, że są one spójne. Dzieje się tak dzięki precyzyjnie określonej podstawie teoretycznej. Z recenzji prof. dr. hab. Piotra Zwierzchowskiego