Niniejszy tom stanowi interesującą propozycję wydawniczą. Mamy w nim wiele tekstów będących wynikiem solidnych badań, także archiwalnych, które stanowią dobry materiał, inspirujący do dalszych przemyśleń nad zjawiskiem czarów obecnym w przestrzeni kulturowej, literackiej i artystycznej. W trakcie lektury staje się oczywiste, jak wiele jeszcze zostało do zrobienia w kwestii, wydawałoby się, dokładnie już rozpracowanej i opisanej. Zebrane w książce teksty pokazują, że istnieje pilna potrzeba dokonania pewnych uściśleń i uregulowania kwestii terminologicznych. Na przykład chodzi o doprecyzowanie, w jakich przypadkach mamy do czynienia (w przeszłości i obecnie) z autentycznym, świadomym czarownictwem, a kiedy ze zwykłym przestępstwem (np. otrucie kogoś w sposób racjonalny, czyli za pomocą trucizny), ze świętokradztwem (z punktu widzenia instytucji religijnej) lub tylko z podejrzeniem czy pomówieniem o taką działalność. Zaprezentowany tu materiał daje wiele do myślenia oraz porządkuje pewne kwestie.