Warszawskie sezony teatralne 1945–1949 Tomasza Mościckiego są drugą już pionierską próbą pokazania życia teatralnego stolicy tuż po wojnie, po przychylnie przyjętej kronice Teatry Warszawy 1944–1945. Autor kontynuuje opowieść o warszawskich scenach, pokazując, jak szybko odbudowywało się życie artystyczne stolicy. To fascynująca wyprawa w historię pierwszych powojennych lat Polski, widziana właśnie przez teatr. Autor prowadzi czytelnika szlakiem istniejących wówczas, dziś w dużej części zapomnianych, teatralnych miejsc, przypomina historię teatrów istniejących do dziś, ale i tych, które zniknęły, ustępując miejsca odbudowującej się Warszawie.

Książka przynosi obraz życia teatralnego całkowicie odmienny od utartych przekonań o jego ubóstwie w pierwszych latach po wojnie. Jest to życie niesłychanie bogate i szybko zmieniające swój kształt. Książka opowiada także o codziennym życiu warszawskiego teatru, zwyczajach, warunkach życia i pracy aktora, zarobkach, a także o sprawach wstydliwie ukrywanych przed publicznością, a bulwersujących wówczas artystyczne środowisko.