Topiel to rozpisana na dziesięć opowiadań historia dominikańskiej rodziny rozdartej między Santo Domingo i USA. Díaz przedstawia osobistą opowieść o niedającej się zaspokoić tęsknocie za lepszym życiem. Bez patosu, moralizowania i stereotypów mówi o ulicznym życiu, slumsach i dramacie wykluczenia, o rozbiciu rodziny powodowanym przez emigrację, o kompleksie niższości i zmaganiach z codziennością ubogiego kraju. Jednak momenty szczęścia ukryte we wspomnieniach z dzieciństwa, komiczne przypadki rodzinnych spotkań, a zwłaszcza niepowstrzymana karaibska energia nie pozwalają mu się stoczyć.
Pisarstwo Díaza, wschodzącej gwiazdy amerykańskiej prozy, jest autentyczne, celne i do bólu szczere. W poetyce bliskiej opowiadaniom Raymonda Carvera i filmom Petra Zelenki Díaz odkrywa dla nas z pozoru zwyczajne sytuacje i miejsca, przez które przeziera chropowata rzeczywistość. Pokazuje, jak świat wokół nas naznaczają wspomnienia, tęsknoty i nadzieje.
Topiel to debiut Díaza, który w 2008 roku otrzymał Nagrodę Pulitzera za Krótki i niezwykły żywot Oscara Wao.

Proste, pełne napięcia, mocne kadry z podróży kamienistą i niebezpieczną ścieżką, która wiedzie bohaterów do dorosłości - z miasteczek Dominikany do przepełnionych mieszkań i narkotykowych nor New Jersey. Te opowiadania tak bardzo angażują i tak nieubłaganie każą się czytać, że trzeba robić przerwy, by podziwiać subtelną poetyckość, nonszalancką bezkompromisowość i mistrzowskie opanowanie warsztatu Díaza.
„Elle”