Przedmiotem zainteresowania autora jest religijność prostych ludzi, wysyłających swe prośby do Kalwarii Zebrzydowskiej, i życie religijne ludzi wierzących w PRL-u, a więc cała sfera sacrum i jego relacja do spraw życia codziennego. Listy adresowane do zgromadzenia zakonnego bernardynów to źródło o wielkiej wartości i wiarygodności, pozwalającym historykowi przyjrzeć się "od kuchni" ludzkim dziejom i relacjom z sacrum. Autor rozpatruje ten problem z perspektywy różnych nauk humanistycznych, w tym historii, religioznawstwa, socjologii religii i antropologii kulturowej. Wskazuje przy tym specyficzny kontekst społeczny, polityczny omawianego przez siebie problemu oraz jego niekiedy decydujący wpływ na zwiększenie intensywności przeżyć religijnych Polaków. Książka została wyróżniona w organizowanym przez Instytut Pamięci Narodowej "Prawda i Pamięć"